Instytut Jezusa Eucharystycznego trwa w dziękczynieniu Bogu za dar Instytutu Katolickiego, który został powołany przed 75 laty w Częstochowie, a który stał się zalążkiem świeckiego instytutu życia konsekrowanego.

Założyciele: Adela Stefanowicz i ks. dr Józef Wojtukiewicz już w latach 30. XX w. w Wilnie dostrzegli potrzebę pogłębiania wiary i nauki katolickiej wśród młodej inteligencji i rodzin, aby nowe pokolenia Polaków budowały swoją przyszłość i ojczyzny na głębokiej wierze  i wartościach chrześcijańskich. Ich apostolską działalność  w Stowarzyszeniu Kobiet Katolickich i Akcji katolickiej przerwała II wojna światowa. Nowy porządek granic oderwał tzw. Kresy od Rzeczypospolitej. Dla wielu Polaków rozpoczął się tułaczy los. Nowego miejsca dla pracy apostolskiej szukał też formujący się dopiero Instytut Katolicki. Młoda uczelnia katolicka miała być „szkołą służby Bożej” przekazująca nie tylko wiedzę religijną, ale i wartości ewangeliczne, kształtujące charakter moralny, ewangeliczny. 28 września 1945 r. biskup Teodor Kubina erygował w Częstochowie Instytut Katolicki „jako  katolicki zakład  dla kształcenia katechetów i wychowawców, oraz dla umożliwienia szerszemu ogółowi katolików pogłębiania wiedzy katolickiej”. Odtąd Instytut Katolicki, przez ponad 50 lat kształcił rzesze katechetów świeckich dla wielu diecezji w Polsce, najpierw w Częstochowie, następnie na tzw. Ziemiach odzyskanych, we Wrocławiu i innych miejscowościach Dolnego Śląska, aż po Gietrzwałd na Warmii. Od początku jego historii niektóre młode pragnęły poświęcić się całkowicie służbie Bożej w Kościele deklarując życie w bezżeństwie, pozostając osobami świeckimi. Tak powstała wspólnota życia konsekrowanego, którą  2 lutego 1962 r. erygował bp Tomasz Wilczyński, ordynariusz warmiński, jako Instytut Służebnic Ołtarza. Po latach zmienił nazwę na Instytut Jezusa Eucharystycznego.

Nasze „dziś” to rozeznawanie Bożych wyzwań w nowej rzeczywistości, gdyż nie prowadzimy już wspólnego dzieła. Nadal pragniemy składać nasze życie Bogu jako dar ofiarny w łączności z ofiarą Eucharystyczną Chrystusa i Kościoła, zapraszając nowe osoby pragnące żyć dla Boga, nie porzucając świata tak, aby we wszystkim był Bóg uwielbiony.